DAG EN NACHT EEN LUISTEREND OOR

DAG EN NACHT

EEN LUISTEREND OOR

Ellen, 39 jaar

Sinds een jaar voel ik mij eenzaam. Het is een gevoel van leegte, dat je iets mist. Ik ken ook geen mensen in dezelfde situatie, die begrijpen hoe het is. Vrienden en familie staan voor me klaar, maar in de avonden en nachten, wanneer de eenzaamheid het grootst is, zijn zij bij hun eigen gezin.

Mijn man is chronisch ziek. Hij heeft een hersenletsel door ontstekingen in de hersenen en het ruggenmerg. Prikkels van de hersenen naar de spieren en de zintuigen naar de hersenen komen niet meer door. Het gaat alleen maar steeds slechter. Sinds een paar jaar woont hij in een instelling, omdat hem thuis verzorgen niet meer ging. Hij zit in een elektrische rolstoel en heeft bij alles hulp nodig.
Ik zorg dus alleen voor onze kinderen en ga meermaals per week met ze bij hem op bezoek. Maar mijn man is het niet meer. In de praktijk is zijn hersenletsel vergelijkbaar met dementie. Hij gaat steeds meer vergeten en steeds meer vreemde dingen doen.

’s Avonds zit ik alleen thuis, de kinderen liggen dan in bed, ik kan niet weg. Dan slaat de eenzaamheid toe. Het was de bedoeling dat ik samen met mijn man op de bank zou zitten, samen tv kijken, een goed gesprek hebben, of wat dan ook. Broers, zussen, vrienden… iedereen heeft zijn eigen gezin en dus geen tijd voor mij op dat moment en dat begrijp ik volledig. Als ik dan maar naar bed ga, is daar weer de leegte. Het tweepersoonsbed waar ik inmiddels al weer jaren alleen in slaap. Echt wennen doet het nooit.

Het is fijn om te weten dat ik altijd even naar de vrijwilligers de Luisterlijn kan bellen, ook al is het midden in de nacht. Ik mag het over van alles hebben. Vaak leg ik kort uit hoe mijn situatie is en dan krijg ik de erkenning dat het allemaal niet niks is. Men erkent dat de situatie zorgt voor stress en gedoe. En het is fijn om te weten dat de gesprekken vertrouwelijk zijn. Ik hoef geen bekende wakker te bellen en weer hetzelfde verhaal op te hangen dat zij allang kennen.

Ik heb de hoop dat ik ooit weer een fijne relatie zal hebben. Mijn familie heeft uitgesproken dat ik niet alleen moet blijven. Mijn man is mijn man niet meer. Ik ben wel getrouwd, maar heb geen relatie… Voor mij zou het mogelijk zijn om weer een relatie te krijgen naast mijn huwelijk. Dat bestaat alleen nog maar op papier. Het is fijn om te weten dat als ik iemand zou tegenkomen, familie en vrienden daar positief tegenover staan.

Eenzaamheid bestaat in vele vormen. Het kan algemeen zijn, dus dat je je constant eenzaam voelt. Maar het kan ook, zoals bij mij, selectief zijn. Je kunt eenzaam zijn zonder alleen te zijn, je kunt ook alleen zijn zonder eenzaam te zijn. Ik vond het erg fijn om de vraag van iemand te krijgen of ik me wel eens eenzaam voelde. Het voelde als erkenning dat ik me eenzaam mág voelen, terwijl ik niet alleen ben.


Ellen, 39 jaar.